Shenjëtaria, sport që kërkon saktësi dhe përqendrim, ka qenë një disiplinë kryesore në Lojërat Olimpike dhe është një nga nëntë disiplinat origjinale që u përfshinë në Athinë 1896. Megjithëse qitësit janë kryesisht të pozicionuar në një vend gjatë garave, sporti është gjithsesi sfidues si psiqikisht ashtu edhe fizikisht.
“Shikuesi, kur sheh një qitës, ai mendon se nuk është duke bërë asnjë përpjekje fizike. Por në realitet, në shenjëtari ka shumë aktivitet fizik që nuk shihet nga jashtë. Aspekti më i natyrshëm i trupit të njeriut është lëvizja, e nëse duhet të kontrolloj lëvizjen, të mbaj trupin tim të qëndrueshëm në të njëjtin vend për një periudhë të gjatë kohore, atëherë më duhet shumë forcë muskulore. Për këtë arsye duhet të jesh i stërvitur mirë”, tha Olimpisti i Athinës 2004, Suma Shirur.
Në mënyrë që ky sport të zhvillohet sa më saktë, garat organizohen në kategori dhe rregulla të caktuara, duke përfshirë llojet e armëve, distancat, paisjet dhe zgjedhjen e fituesve.
Armët :
Në këtë sport, kërkohen armë specifike në varësi të garës që zhvillohet. Armët janë të ndara në tri kategori kryesore, secila me karakteristikat e veta unike. Ato janë:
1.Pushkë dhe pistoletë ajrore
2.Pushkë dhe pistoletë zjarri
3.Pushkë saçmore
Me këto lloj armësh, organizohen gara në distanca të përcaktuara prej 10, 25 dhe 50m.
Shenjëtaria është një disiplinë që kërkon saktësi, përqendrim mendor dhe qëndrueshmëri fizike. Pavarësisht se duket statike për vëzhguesit, sporti kërkon forcë dhe stërvitje të konsiderueshme për të kontrolluar lëvizjen dhe për të ruajtur qëndrueshmërinë, duke theksuar kërkesat e rrepta që vendosen mbi qitësit olimpikë.